Zolang ik me herinner heeft de lucht een woeste aantrekkingskracht op me gehad. Als ik mijn ouders moet geloven was mijn eerste woordje “wietuig” en liep ik voortdurend naar de lucht te turen om vogels en vliegtuigen te spotten.
Naast de wat gebruikelijkere hobby’s (voetbal & tennis) startte ik op mijn tiende met modelvliegen, wat de start zou zijn van een uitgebreide tocht door verschillende luchtsporten.
Op mijn zestiende werd ik geselecteerd om me bij de Belgian Air Cadets te voegen, waar ik mijn eerste ervarigen opdeed in het zweefvliegen. Toen ik ook door de selectieproeven voor piloot bij de Luchtmacht heen kwam mocht ik daar unieke ervaringen op met motorvliegtuigen en jets.
Uiteindelijk vond ik de ultieme vrijheid in skydiving. Waar velen één keer willen parachutespringen wist ik na die eerste sprong dat dit mijn roeping was. Spontaan liet ik uitgaan links liggen, verkocht ik mijn nieuwe auto om er een afgetrapt tweedehandsje voor terug te nemen en stak ik al mijn vrije tijd en geld in deze nieuwe passie. Al na een jaar ging ik aan de slag als vrije val cameraman in Gran Canaria, wat de aftrap zou zijn van een carrière van ruim vijftien jaar in het parachutespringen. In de winter werkte ik zes dagen per week in de financiële sector, waardoor ik in de zomer nog maar twee dagen hoefde te werken, en vijf dagen professioneel kon skydiven. In mijn springcarrière haalde ik nationale titels, was ik actief als instructeur, coach, vrije-val-cameraman en tandem-instructeur in binnen- en buitenland.
Met ca. 8.000 sprongen onder de gordel stopte ik die carrière. Enerzijds was het goed geweest (zelfs uit een vliegtuig vallen kan ‘normaal’ worden, geloof het of niet) en mijn zakelijke carrière had ook niet stilgestaan. Anderzijds vergt professioneel skydiven een tijdsinvestering die ik met inmiddels twee prachtkinderen niet meer wilde maken naast de soms lange dagen van het ondernemerschap.
En hoewel het modelvliegen tijdens mijn jaren als professioneel skydiven op een lager pitje stond had ik altijd wel een model bij me om in de avond nog snel een vluchtje te maken. De afgelopen jaren ben ik weer teruggekeerd naar die eerste passie: modelvliegen. Meermaals per week ben ik te vinden op het vliegveld in Rozenburg om aan mijn skills te werken. Die “vliegkunsten” laat ik ook graag zien op modelvliegshows in binnen- en buitenland. Sinds 2014 zet ik me als Voorzitter in voor mijn modelvliegclub EMCR Rozenburg
Sinds 2014 hebben we met deze modelvliegclub fantastische resultaten neer weten te zetten:
– Stijging van het ledenaantal van 85 in 2014 tot meer dan 150 in 2019
– Organisatie van 5 edities van Hobbyking Live EU, een internationale modelvliegshow die jaarlijks enkele duizenden bezoekers trekt
– aansluiting van het Clubhuis op het spanningsnet (voor het eerst sinds de oprichting in 1972)
– diverse verbeteringen aan de infrastructuur, nieuw toiletgebouw, …
– goede relaties met al onze “buren” (verenigingen, bedrijven, politiek, …)
– een fantastische sfeer tussen de leden op ons mooie veld.
Toen ik merkte dat piloten na het slagen voor hun modelvliegbrevet vaak op zichzelf aangewezen waren ben ik “The RC Coach” gestart, waarmee ik gratis workshops en individuele coaching verzorg voor modelpiloten die zich willen verbeteren.
En ik ben nog lang niet klaar met dit spelletje! Want:
“For once you have tasted flight, you will forever walk the earth with your eyes turned skyward.
For there you have been and there you will always long to return.”
– Leonardo da Vinci –